Χριστιάνα Ζαμπέλη: Μία γυναίκα προπονήτρια που οδηγεί ανδρική ομάδα στο δρόμο των επιτυχιών

Ο λόγος για τη Χριστιάνα Ζαμπέλη. Γεννημένη μόλις το 1997, ασχολείται ενεργά με την προπονητική.

Με καταγωγή από τη Λευκάδα και την Καστοριά, ήταν παίκτρια αλλά ένας τραυματισμός την οδήγησε να σταματήσει το 2019.

Όμως τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιά ξεκίνησε και η εμπειρία της με τους πάγκους ομάδων, ξεκινώντας από το Εργασιακό Πρωτάθλημα Μπάσκετ Νομού Ιωαννίνων «Ευγενία Μουτσίκα».

Και αν για κάποιους μπορεί αν περνάει από το μυαλό ότι το Εργασιακό δεν είναι και καμία υψηλού επιπέδου διοργάνωση, τα στοιχεία αλλά λένε, καθώς πρόκειται για μία πλήρως ανταγωνιστική διοργάνωση, που έχει δύο κατηγορίες με 20 ομάδες, και που αγωνίζονται και εν ενεργεία παίκτες, καθώς και πρώην παίκτες που δεν έχουν και πολύ καιρό που έχουν σταματήσει από την ενεργό δράση, και είχαν αγωνιστεί σε εθνικές κατηγορίες.   

Η Χριστιάνα Ζαμπέλη είναι και η μοναδική γυναίκα που προπονεί άνδρες στα Γιάννινα, και το Ioanninagoal τη συνάντησε για να μας περιγράψει την εμπειρία της.    

Αναλυτικά:

Πως προέκυψε η ενασχόληση με το εργασιακό ως προπονήτρια;

«Έπαιζα μπάσκετ από μικρή ηλικία και λόγω πάθους μου για το άθλημα αυτό  αποφάσισα να σπουδάσω προπονητική. Με το που τελείωσα τη σχολή ξεκίνησα σε ακαδημίες (Θρύλος Ιωαννίνων, ΑΓΣΙ, Σπάρτακος Ιωαννίνων, ΠΑΣ Γιάννινα) και μετά ήρθε και το εργασιακό πρώτα στην ομάδα της Πυροσβεστικής όπου βρίσκομαι έως σήμερα, στην ομάδα των Εμπόρων και στην ομάδα των Ασφαλιστών».

Πως είναι να είσαι η μοναδική γυναίκα προπονήτρια στη συγκεκριμένη διοργάνωση;

«Νιώθω δικαιολογημένη περηφάνια που είμαι η μόνη γυναίκα προπονητής, ταυτόχρονα όμως υπάρχουν σίγουρα και δυσκολίες τις οποίες καλούμαστε  να αντιμετωπίσω εγώ και η ομάδα μου».

Πως σε υποδέχτηκαν η ομάδα σου και οι αντίπαλοι; 

«Από την αρχή η ομάδα μου με υποδέχτηκε πολύ ευχάριστα, υπήρχε κλίμα εμπιστοσύνης ,και σιγουριάς πως μαζί θα φτάσουμε στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Όσον αφορά το θέμα αντίπαλων σίγουρα υπήρχαν φορές που δεν εισέπραττα σεβασμό. Παρόλα αυτά προσπαθώ να μην επηρεάζομαι και να βάζω σε προτεραιότητα την εξέλιξη της ομάδας μου».

Ποιες στιγμές, καλές ή κακές κρατάς από την εμπειρία σου ως προπονήτρια στο Εργασιακό;

«Πρώτα από όλα, κρατάω ως  καλύτερη στιγμή, την άνοδο της ομάδας της πυροσβεστικής στην Α1 κατηγορία (το εργασιακό πρωτάθλημα των Ιωαννίνων χωρίζεται σε Α1 και Α2 κατηγορία) το 2022. Ως κακή εμπειρία δεν λαμβάνω τις ήττες μας γιατί τα λάθη είναι ευκαιρίες μάθησης και βελτίωσης, αντιθέτως ως κακή εμπειρία έχω να θυμάμαι κάποιες  συμπεριφορές από αντίπαλους προπονητές αγωνιστικά ως προς την ομάδα μου».

Πως βλέπεις τη διοργάνωση του Εργασιακού;

«Καταρχήν να πω συγχαρητήρια στους ανθρώπους που ‘’τρέχουν ‘’κάθε χρόνο για τη διοργάνωση αυτή καθώς και για την προσπάθεια που γίνεται. Είναι μια σπουδαία διοργάνωση η οποία έχει καταφέρει να ενώσει επαγγέλματα και ανθρώπους μέσω του αθλήματος αυτού. Επιπλέον είναι μια διέξοδος από το άγχος και τα προβλήματα της καθημερινότητας και αυτό αποδεικνύεται από τη αύξηση αριθμού επαγγελμάτων που δηλώνουν συμμετοχή κάθε χρόνο. Είναι πολύ σημαντικό να παρέχεται στους ανθρώπους η ευκαιρία για άθληση και κοινωνικοποίηση».

Αν υπάρχουν σκέψεις ή προοπτικές να καθόσουν και σε πάγκο ομάδας της ΕΣΚΑΒΔΕ;

Έχω  δεχτεί κάποιες προτάσεις για το ρόλο βοηθού προπονητή σε ομάδα της ΕΣΚΑΒΔΕ. Το βασικό μου επάγγελμα είναι η φυσικοθεραπεία στο οποίο έχω στρέψει όλη μου την προσοχή. Παρόλα αυτά  η προπονητική είναι ένα χόμπι το οποίο σέβομαι και αγαπώ και υπάρχουν σίγουρα σκέψεις για το μέλλον».

Θα σκεφτόσουν την επιστροφή στην ενεργό δράση ως παίκτρια ξανά;

«Η ενεργός μου δράση σταμάτησε το 2019, εξαιτίας ενός τραυματισμού που είχα. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω σκεφτεί να επιστρέψω ως ενεργή παίκτρια ξανά , καθώς οι απαιτήσεις της καθημερινότητας μου δεν μου επιτρέπουν κάτι τέτοιο».

Τι μήνυμα θα έστελνες για τις κοπέλες που θα ήθελαν να ακολουθήσουν το δρόμο της προπονητικής.

«Θα παρότρυνα πολλές γυναίκες να ασχοληθούν με την προπονητική καθώς ο χώρος στερείται των γυναικών. Να έχουν πίστη και σεβασμό στον εαυτό τους. Ο χώρος του μπάσκετ είναι ένας κατά κύριο λόγο ανδροκρατούμενος χώρος, παρόλα αυτά δεν πρέπει καμία γυναίκα να αποθαρρύνεται. Αντιθέτως, πρέπει να τολμάει και να κυνηγάει τα θέλω της».