Euro 2004: Μια στιγμή για μια ζωή! Το Euro της ζωής μας! Το Euro της Ελλάδας!

Το Euro 2004 θα μείνει για πάντα στις μνήμες μας! Ένας ποδοσφαιρικός άθλος που συντελέστηκε στα γήπεδα της Πορτογαλίας. 

Η ΕΠΟ αναφέρει τα εξής: 

Η ώρα της υπέρτατης χαράς! Η ώρα της ευτυχίας, το πέταγμα ενός ολόκληρου λαού στους ουρανούς. Αποθέωση, λατρεία για τα 23 παιδιά και τον προπονητή τους. Τα λόγια ωχριούν, τα συναισθήματα κυριαρχούν: ήταν το βράδυ της 4ης Ιουλίου, σαν σήμερα, 20 χρόνια πριν.

Ο Λέναρντ Γιόχανσον πλησιάζει το κύπελλο. Τα παιδιά, ο χερ Όττο και οι υπόλοιποι της ελληνικής αποστολής έχουν συγκεντρωθεί στην ειδική εξέδρα της απονομής. Έμπλεοι χαράς, συγκινημένοι, βιώνουν το απίστευτο που έγινε αλήθεια -και περιμένουν. Για τους Έλληνες που παρακολουθούν, τα δευτερόλεπτα μοιάζουν αιώνες. Ωστόσο, πρόκειται για την πιο γλυκιά αναμονή της ποδοσφαιρικής ζωής, όλων…

Ο πρόεδρος της UEFA παίρνει την κούπα στα χέρια και πλησιάζει την γαλανόλευκη ομάδα. Φτάνει στον Θοδωρή. Του παραδίδει αυτό που η Ελλάδα κέρδισε και που, ως χώρα, δεν έχει ακόμη συνειδητοποιήσει. Ο κάπτεν το παραλαμβάνει «τρελός» από χαρά. Σηκώνει την κούπα στον βραδινό ουρανό της Λισαβόνας και την ίδια στιγμή σηκώνει έναν ολόκληρο λαό στον Όλυμπο. Εκεί που ήδη, στην οθόνη του μυαλού των Ελλήνων, βρίσκονται ο ίδιος ο αρχηγός, οι συμπαίκτες του και ο προπονητής τους.

Το τι ακολούθησε σε ολόκληρη τη χώρα και σε όποιο μέρος του κόσμου πάλλονταν ελληνικές καρδιές, είναι γνωστό. Και όσο ερχόταν η συνειδητοποίηση του τί είχε συμβεί και τα συναισθήματα κορυφώνονταν, οι εικόνες άλλαζαν, το τοπίο επαναδιαμορφωνόταν, η μαγεία απλωνόταν…

Για να φτάσουμε ώς εκεί, προηγήθηκαν «νύχτες μαγικές και ονειρεμένες». Από την πρεμιέρα το βράδυ της 12ης Ιουνίου και τη νίκη της επί της οικοδέσποινας Πορτογαλίας, μέχρι το γκολ του Ζήση και την πρόκριση από τον όμιλο, ύστερα τα παιχνίδια με τη Γαλλία και την Τσεχία που σταδιακά έβγαλαν τον κόσμο στους δρόμους της Ελλάδας και πολλών πόλεων του πλανήτη -και μετά ο τελικός. Από Άγγελο σε Άγγελο, ένα γκολ, το «ιερό δισκοπότηρο» της Ευρώπης σε χέρια ελληνικά…

Η ιστορία γράφεται από σημαντικούς ανθρώπους, τα γεγονότα γίνονται αξέχαστα, περνούν στον χρόνο, τον νικούν και γίνονται αναμνήσεις. Όταν, δε, πρόκειται για μνήμες χαράς, είναι αυτονόητο πως δύνανται να διατηρούν το ανεξίτηλο των χρωμάτων τους αναλλοίωτο στον χρόνο, άφθαρτο στους αιώνες. Τα μεγάλα επιτεύγματα μένουν…

Σήμερα συμπληρώνονται 20 χρόνια. Στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει ο καθένας το έπος της Πορτογαλίας, δεν χωρά ερμηνεία. Σε μια γιορτή, στη γιορτή των 20 χρόνων από την κατάκτηση του EURO, σημασία έχει να στεκόμαστε στα γεγονότα. Αυτά που δεν χρειάζεται να ανασύρουμε, γιατί δεν θάμπωσαν ποτέ. Η κούπα δεν έχει χάσει τίποτε από τη λάμψη της, καθώς, ανεξαρτήτως του υλικού από το οποίο είναι φτιαγμένη, για όλους τους Έλληνες, είναι από ατόφιο 24άρι χρυσάφι. Και έτσι θα παραμείνει…

Σας ευχαριστούμε που μας βγάλατε περήφανους και ευτυχισμένους στους δρόμους τόσες φορές σε λιγότερο από έναν μήνα, σας ευχαριστούμε για όλες εκείνες τις φωτισμένες νύχτες, υποκλινόμαστε σε αυτό που κάνατε 20 χρόνια πριν σαν σήμερα. Είστε ευλογημένοι. Εσείς που το πετύχατε κι εμείς που το ζήσαμε!

Παραμένετε στα σαλόνια των σπιτιών μας, στις αυλές και στις βεράντες μας, στα καφέ της χαράς και -πρωτίστως- στις καρδιές μας. Και θα είστε εκεί για πάντα!