Το Κάστρο των Ιωαννίνων!

Να παρατηρήσεις, να συγκεντρωθείς τόσο, που θα σε διαπεράσει το ρίγος, που θα συμβεί: Να ακούσεις με την όραση. Αλλά αν δεν μπορείς να ακούσεις, κι αν δεν μπορείς να δεις, τι σου μένει για να περιγράψεις και να νιώσεις ότι ζεις;

Όταν μια αίσθηση ασθενεί, είθισται οι υπόλοιπες να διεγείρονται, κι όταν όλες ασθενούν, η φαντασία αναλαμβάνει.

ΠΑΣ (ένας, δύο, τρεις, τέσσερις, πέντε)…

ΠΑΣ (πέντε, δέκα, δεκαπέντε)…

ΠΑΣ (τριάντα, τριανταπέντε, σαράντα)…

ΠΑΣ (πενήντα, πενηνταπέντε, εξήντα, εξήνταπέντε)…

Και τα ΠΑΣ γίνονταν ολοένα και πιο δυνατά, και τα ΠΑΣ γίνονταν ολοένα και πιο γρήγορα, και τα ΠΑΣ γίνονταν ολοένα και πιο οικεία. Μέχρι που χάθηκε το μέτρημα, μέχρι που χάθηκαν οι παλμοί, μέχρι που χάθηκαν όλοι σε μια αγκαλιά. Σα να κοιμήθηκαν σε διαφορετικές ζωές και να ξύπνησαν όλοι μαζί σε εκείνη στην οποία η ομάδα των Ιωαννίνων γιόρταζε την έξοδό της στην Ευρώπη. Σε ένα γήπεδο κατάμεστο. Σε ένα γήπεδο που δεν μπορούσες να μετρήσεις πόσοι ήρθαν να σε δουν. Κι αν στα δύσκολα ήταν μονοψήφιος αριθμός, κι αν στα εύκολα ήταν μερικές δεκάδες, έφτασε η στιγμή που χρειαζόσουν την προπαίδεια του εκατό!

Το Νέο Κλειστό γυμναστήριο των Ιωαννίνων κατάμεστο για τη γυναικεία ομάδα του ΠΑΣ Γιάννινα. Ξανά και ξανά και ξανά. Στις τελευταίες αγωνιστικές της κανονικής διάρκειας και στα πλέι οφ. Με το ίδιο όνειρο, με το ίδιο σύνθημα, με το ίδιο τελετουργικό. «Ό,τι και να πούμε για τον κόσμο μας είναι λίγο και δε μας άφησε μόνες ποτέ. Η στήριξή τους ήταν σημαντική και χάρη στη φετινή τους παρουσία κερδίσαμε την πέμπτη θέση», σχολιάζει η Ντίνα Σαρηγιαννίδου, αρχηγός της ομάδας και μητέρα. Τι σχέση έχει η μητρότητα στο θέμα μας;

«Το μεγαλύτερο κέρδος ήταν ότι στο γήπεδο είχαμε πολλές οικογένειες και παιδιά που όλοι μαζί τραγουδούσαν και χαίρονταν για την ομάδα».

Σκέψου για λίγο, νιώσε για λίγο, ένα γήπεδο να τραγουδάει και σε μια γωνιά το παιδί σου να χοροπηδάει από χαρά. Μάλλον, εντέλει, ταιριάζει η μητρότητα στο θέμα!

«Η έλευση του κόσμου έφερε άλλη πνοή στην ομάδα. Δημιουργήθηκε ένας ντόρος στην πόλη με την ομάδα και την πορεία της. Προσέλκυσε και αρκετά ονόματα για την επόμενη σεζόν που θέλουν να ασχοληθούν και να βοηθήσουν την ομάδα», επισημαίνει ο τεχνικός του συλλόγου, Μάριος Μιχαήλ για την ομάδα που αποτέλεσε παρηγοριά στην τοπική κοινωνία. «Σε προσωπικές συζητήσεις με φιλάθλους, ερχόντουσαν στο γήπεδο και έλεγαν “ευτυχώς είστε εσείς και παίρνουμε μια χαρά, γιατί στο ποδόσφαιρο πάμε κάθε Σάββατο και παίρνουμε πίκρα φέτος“».

Τι περισσότερο να ζητήσει κανείς; Σε μια στιγμή, στην οποία παγκοσμίως το μπάσκετ γυναικών και εν γένει ο γυναικείος αθλητισμός είναι σε ακμή… κάθετης καμπύλης, φαίνεται πως στην Ελλάδα βρέθηκε η κοιτίδα για να το θρέψει. Η φωλιά να το ζεστάνει.

Η αφετηρία που μπορεί να δώσει το παράδειγμα και την ώθηση ενόψει όσων σπουδαίων θα ζήσουμε το 2025 – θα φιλοξενήσει, άλλωστε, σε ένα μήνα την Εθνική ομάδα γυναικών και το 3ο τουρνουά Βάσω Μπεσκάκη.

Μια πόλη που αγαπάει, μια πόλη που θέλει, μια πόλη που γνωρίζει. «Η στήριξη του κόσμου ήταν πραγματικά φανταστική. Όχι μόνο στο γήπεδο, αλλά και εκτός. Μας έβλεπαν στο δρόμο και μας ενθάρρυναν συνέχεια. Η παρουσία τους έκανε τη διαφορά, ειδικά στο τέλος και ήταν ένα τεράστιο κομμάτι αυτής της επιτυχίας», συνοψίζει η Έλενα Πηλακούτα, η οποία είχε την τύχη στην πρώτη της χρονιά μετά το κολέγιο να βρεθεί σε ένα τέτοιο περιβάλλον.  

Ο κόσμος των Ιωαννίνων επέστρεψε στο γήπεδο. Κάποτε φώναζε «Α1 θα σε δω και θα τρελαθώ», φέτος «ΠΑΣ ζούμε Ευρώπη να σε δούμε», και πάντα, μα πάντα -όπως θα μας πει και η Ντίνα Σαρηγιαννίδου– θα φωνάζει «Γιαννενάρα γερά παίξε με τσαμπουκά και ο κόσμος σου θα τραγουδά. Οεοεοε δε σε αφήσαμε μόνο ποτέ».

Ούτε μόνες…

Μαριάννα Αξιοπούλου - e-magazine της ΕΟΚ